Kjensler kan føles som ein forbanning og velsigning på same tid
Aug 08, 2024
Det var ein tidleg sommarmorgon, eg vakna med ein rar følelse i magen, uten å heilt vete kva det var viste jeg at det var noko. Jeg lette etter ein grunn til at eg var så lei meg, men fant ingen. Før dagen etter da den sjokkerande nyheita kom, nokon i min omgangskrets hadde blitt alvorleg skada og sveva mellom liv og død.
Der kom bekreftinga, det var ikkje min frykt jeg hadde kjend på, eg hadde blitt varsla og ikkje forstått kva det var. Kvifor måtte jeg bli varsla om slike forferdelege hendingar? Kunne jeg ikkje berre få vere i fred, og få leve eit fredeleg liv. Slik som alle andre så ut til å gjorde? Jeg følte meg litt rar, var det noko gale med meg?
Kanskje jeg var frå ein anna tidsalder, der dei ikkje hadde elektronikk, men levde i telt, og trengde nokon som varsla om fara. I vårt moderne samfunn verka dette ein smule overflatisk.
Kvifor hadde akkurat jeg fått desse evnene? Var det ei gåva, eller forbannelsen?
Jeg søkte svar hos alle andre, som eg våga å snakke med om mine varslingsevner.
På eit tidspunkt fant jeg ut at jeg hadde healingevner og kunne plukke opp tankar og informasjon som ingen hadde fortalt meg. Som liten trudde eg alle var sån, og synest det å fortelje ting som for meg var openbart berre var vrøvl, det måtte dei jo forstå. I jobblivet førte dette til relasjonsproblem, fordi eg ikkje informerte, eg trudde alle viste alt. Noko som eg smerteleg har fått erfare ikkje er sant.
Eg skal ærleg innrømme at mine haldningar til at alle veit kva eg tenker, har skapt ordentlege utfordringar for meg. Jeg har måtte forstå at alle ikkje kan lese tankane til folk, og lære meg å kommunisere på ein tydleg måte. Det inneberer å fortelje mine kollegaer det eg synest at er opplagt at dei bør vite (ikkje alle er intuitive, og kan senes andre sine behov som jobbar i det offentlege).
Etterkvart begynte sjela mi å rope, det var som om eg ikkje lenger fikk lov å leve i denne 3D verden lenger. Eg viste livet var meir en det eg levde per dags dato. Plutseleg blei eg kjend med ei nokre dame i nærheita av der eg bur som hadde vert på reikikurs, og utan å heilt klare å gjere ei logisk slutning viste jeg at dit eg skulle. Jeg lette opp nettsida og meldte meg på både reiki 1 og 2 hos denne mystiske dama, som seinare skulle vise meg at jeg hadde mange fantaststiske evner, som jeg kunne bruke til å hjelpe og serve andre.. Dei evnene jeg tidlegare hadde sett på som ei forbannelse blei no ei velsigning. Ho kunne sjå det i augene mine at det var noko spesielt med meg.
Slik starte mi reikireise, inn i eit hav av uforklarlege opplevingar.
Har du lurt på om du også har healingevner? Ta quizen min og finn det ut!
Motta 10 healingtips som kan støtte deg i di sjølvutvikling.
Vi sender ikkje spam