Eg hadde nokon evner eg ikkje klarte å plassere
Jun 05, 2024
Eg skulle bevege meg inn i kunstens verden, den einaste erfaringa eg hadde var første året på vidaregåande, då eg gjekk på kunst og handverk. Det blei med det eine året, det var ikkje mi sterke side for å sei det slik. Tjue år etter kalla sjela mi meg til Spania på ein mediumretreat kombinert med spiritart. Det var erfarne damer som haldt kurset, ho eine jobbe på Arthur Findlay spirutalist Collage i London. Eg kunne kjenne på spenninga over å møte fleire likesinna!
Under ein workeshop fekk vi i oppgåve å vi male ein døde personar som hadde ein beskjed til ein av oss. Der kjende eg rullegardina gjekk ned. Vi skulle sjå for vårt indre auge ein person som vi skulle teikne, og forklare personlegheten til den personen som kom igjennom. Eg begynte med friskt mot, vi var komet til nasa då tårene pressa på. Eg følte meg så dom!! Tenk å sitte der å grine for at eg skulle teikne ei nase. Eg gjekk til sides og vinka på læraren som holdt kurset. Ho holdt rundt meg og sa eg ikkje trengte å teikne eit ansikt. Eg hiksta å sa fint takk, eg fekk lov å vere meg sjølv. Heile livet hadde handla om å passe inn, og gjere det som var forventa av meg, utan å skilje meg ut.
Eg viste sjølv at det var tåpeleg når eg tenkte med hovudet. Når eg lytta til kroppen og sjela var dette heilt reelt, noko innvendig gav meg ein klar beskjed. Eg ville heller måle sjelas fargar, lytte innover å få åndelege beskjedar frå eit høgare rike, en ein avdøde person som kom for å tørste oss, eller gje oss beskjedar.
Det var ein hefte og interessant dag, der eg lærte at mi reise var ikkje det å snakke med dei døde, men det var gjennom å kommunisere med guidar og hjelparar som kjem i ulike former for å veilede oss i dette livet.
Etter kvart fant eg ut at mediumskap handla om å kunne lese andre intuitivt. Eg var fylt av frykt, tenk om eg leste den andre personen feil? Eller gje ho feil informasjon når eg skulle lese tarrotkortet intuitivt. Eg kjende svært få på det kurset, og kom i ilag med ei dame som hadde ein avisande aura, det første ho sa var: det er ingen som har klart å lest meg før. Eg kjende kroppen stivna. Prestasjonsangsten var eit faktum. Det som skjedde var at eg ikkje klarte å kople til hjartet. Eg stotra fram nokon ord, før eg sa til læraren at dette får eg ikkje til. Ho var fin og støtta meg, og fortalte meg at eg var på rett veg. Etter kvart som eg klarte å finne tilbake til tilliten og kople meg på hjertet, klarte eg å lese personen, og alt stemte.
Den veka lærte eg meg å stole på intuisjonen min. Eg fekk bekreftelse på at den åndelege kontakten eg hadde fått gjennom reikimester kurset, faktisk var verkeleg. Dei andre såg det også. Den veka brakk eg ut av skalet mitt, og var klar til å ta fatt på mi livsoppgåve som reikimester, og spreie den fantastiske healingkrafta.
https://www.anijoa.no/reikimester
Sjølv om eg var på ukjend farvatn, førte utfordringane med seg så mykje læring og sjølvutvikling. I dag er eg så takknemleg for at eg valte å følje mi livsoppgåve.
Kva er det som gjer deg glede? Når du føl gleda å lyttar til kroppen og den kviskrande stemma inni deg vil du finne deg sjølv, og få kontakt med sjela di.
Har du lurt på om du også har healingevner? Ta quizen min og finn det ut!
Motta 10 healingtips som kan støtte deg i di sjølvutvikling.
Vi sender ikkje spam